Contents
Familie
Chinezen hechten veel waarde aan familie en bloedverwantschap. Er is een oud Chinees gezegde: “Zolang zijn ouders leven, moet een zoon niet ver weg gaan; als hij dat wel doet, moet hij hen laten weten waar hij naartoe gaat.” Tegenwoordig kiezen echter steeds meer Chinezen ervoor om hun geboortestad en hun ouders te verlaten en naar andere plaatsen te verhuizen voor betere kansen op werk. Toch zullen ze altijd moeite doen om terug te reizen naar hun geboortestad en hun ouders te bezoeken voor de traditie om samen tijd door te brengen met hun familie tijdens belangrijke feestdagen. Als gevolg hiervan is China’s vervoer netwerken altijd het drukst rond de feestdagen van het Lentefeest en de Nationale Dag (oktober I).
Chinese namen
Chinese achternamen komen eerst, gevolgd door voornamen. Er zijn twee soorten Chinese achternamen: de achternaam met één letter (één lettergreep) en de achternaam met twee letters (twee lettergrepen). Er zijn momenteel honderden veelgebruikte achternamen met één letter, waarvan Li, Wang, Zhang, Liu en Chen de meest gebruikte zijn; er zijn tientallen veelgebruikte achternamen met twee letters, waarvan Zhuge, Ouyang, Sima, Duanmu en Gongsun de meest voorkomende zijn. Keats geeft je een blog over de meest gebruikte Chinese karakters.
De meeste Chinezen erven de achternaam van hun vader en slechts een paar van hun moeder. De achternamen staan symbool voor de bloedverwantschap. Voornamen worden vaak gegeven om bepaalde betekenissen uit te drukken, meestal goede wensen van de ouders. Bijvoorbeeld, “富” (fù) en “财” (cái) worden gegeven als fortuin maken; “贵” (guì) en “禄” (lù) als succesvol zijn; “福”(fú) als vreugde en geluk; “康” (kāng), “健” (jiàn) en “强” (qiáng) als gezondheid en kracht; “徳”(dé), “贤” (xián) en “淑” (shū) als deugdzaam en eervol; en “栋” (dòng), “杰” (jié) en “财” (cái) als bekwame personen. De precieze betekenis van namen kan ook van generatie op generatie verschillen. Als je een Chinese naam wilt hebben, is het essentieel om de basis van Chinese karakters te leren.
Gezinsstructuur en -grootte
China heeft een geschiedenis van duizenden jaren als agrarische samenleving. Tijdens dit lange historische proces zijn de Chinese gezinsstructuur en -grootte niet veel veranderd. In het oude China was “vier (of vijf) generaties onder één dak” altijd het ideale concept van het gezinsleven voor Chinezen, omdat het het ideaal van een grote bloeiende familie symboliseert. Sinds de oprichting van de Volksrepubliek China in 1949, en vooral sinds de invoering van het gezinsplanningsbeleid aan het eind van de jaren zeventig, is de omvang van Chinese gezinnen over het algemeen afgenomen. Op dit moment maken twee- en driepersoonshuishoudens ongeveer 60% uit van het totale aantal gezinnen, waarvan het aantal dat alleen uit koppels bestaat nog steeds toeneemt. Het is vooral opmerkelijk dat het aandeel eenpersoonshuishoudens de afgelopen tien jaar explosief is gestegen. Volgens de statistieken maken eenpersoonshuishoudens in 2018 16,69% van de bevolking uit, tegenover slechts 6,34% in 1990. Voor 1949 bleef het gemiddelde aantal gezinsleden per huishouden lange tijd rond de 5,3. Het daalde tot 3,26 in 1990. In 1990 daalde het tot 3,26, in 2000 tot 3,44 en in 2010 tot 3,10. Het maakt niet uit of in landelijke of stedelijke gebieden volwassen kinderen ervoor kiezen om te verhuizen en op zichzelf te gaan wonen nadat ze getrouwd zijn. Zelfs alleenstaanden wonen steeds minder vaak bij hun ouders vanwege school of werk. Als je vrienden wilt worden met Chinezen, kun je vertrouwd raken met hun familieleden.
Vrouwen en gezinnen
Chinese vrouwen gingen pas na de oprichting van de Volksrepubliek China buitenshuis werken en het is nu de norm geworden dat vrouwen gaan werken. Als gevolg hiervan is de sociaaleconomische status van Chinese vrouwen sterk verbeterd. Volgens de Chinese wet hebben man en vrouw gelijke rechten en plichten in het gezin en wordt het huishoudelijk werk over het algemeen door het paar gedeeld. Onder invloed van de van oudsher door mannen gedomineerde Chinese samenleving, met name door het idee van “mannelijke kostwinner en vrouwelijke huisvrouw”, nemen vrouwen echter nog steeds aanzienlijk meer verantwoordelijkheden op zich in het huishouden en de zorg voor jonge kinderen. Wat het delen van huishoudelijk werk betreft, is het gebruikelijk dat vrouwen meer verantwoordelijk zijn voor koken, de was doen, voor de kinderen zorgen, het huis schoonmaken, enz. Chinese vrouwen kunnen heerlijke Chinese gerechten maken voor hun gezin.
Mannen doen vaker werk dat meer fysieke kracht vereist. Als het gaat om de besluitvorming over belangrijke familiekwesties, zijn mannen vaker de besluitvormers dan vrouwen.Als je Chinees leert in China, kun je meer te weten komen over sommige vormen van seksuele discriminatie in China.
Gezinsplanning en universeel tweekindbeleid
Wat de kwaliteit van de kinderopvang betreft, genoten de enige kinderen over het algemeen meer aandacht en zorg van familie, en hadden ze een betere materiële levensstandaard en toegang tot meer onderwijsmogelijkheden. Ze misten echter gezelschap van andere kinderen en een gezinsomgeving die de geest van samenwerking bevorderde. Daarnaast veroorzaakte het ook een aantal sociale problemen, zoals de versnelling van de trend naar een vergrijzende samenleving.
Op 28 december 2013 lanceerde de regering een beleid dat koppels waarvan de man of vrouw enig kind is, toestaat om twee kinderen te krijgen. In een poging om de bevolkingsstrategie verder te verbeteren, lanceerde China op 1 januari 2016 de “universele tweekindpolitiek”, waardoor alle koppels twee kinderen mogen krijgen en er officieel een einde komt aan het beleid van gezinsplanning dat al meer dan 30 jaar wordt gevoerd.
Huwelijk Echtscheiding en Samenwonen
De huidige wettelijke huwelijksleeftijd in China is 22 jaar voor mannen en 20 jaar voor vrouwen. De meeste Chinezen, vooral stedelingen, trouwen echter op steeds hogere leeftijd. Uit een onderzoek in tien grote steden in China bleek dat de gemiddelde huwelijksleeftijd voor Chinezen in 2015 26 jaar was.
Het scheidingspercentage in China was vroeger erg laag, maar dit is de afgelopen twintig tot dertig jaar snel veranderd, vooral in sommige grote steden. Volgens de statistieken registreerden 105.800 koppels een echtscheiding in Beijing in 2016, en dat cijfer was 82.600 in Shanghai in hetzelfde jaar.
Samenwonen en seks voor het huwelijk nemen ook geleidelijk toe. Uit een in 2018 gehouden enquête onder studenten en afgestudeerden van de Beijing Normal University over seksueel gedrag bleek dat 81,04% van de ondervraagden “accepteert” koos bij het beantwoorden van de vraag “Accepteert u seksueel gedrag tijdens uw studententijd?”. En dat cijfer van dezelfde enquête in 2016 en 2017 was respectievelijk 74,31% en 79,00%, wat een stijgende trend van jaar tot jaar laat zien. Bij het beantwoorden van de vraag “Heb je eerder seks gehad?” koos 46,84% van de respondenten voor “ja”. Dit suggereert dat jongeren tegenwoordig een meer open houding hebben ten opzichte van seks voor het huwelijk.
Het huwelijkssysteem in het oude China
In het oude China hoefde een koppel hun huwelijk niet te laten registreren bij de overheid. Een toestemming van hun ouders en een traditionele huwelijksceremonie met drie buigingen (buiging naar Hemel en Aarde, naar hun ouders en naar elkaar) maakte hen man en vrouw.